Certyfikat Energetyczny Gorlice M-INVESTMENT

Certyfikat energetyczny Gorlice

Nasza firma M-INVESTMENT realizuje od ponad roku certyfikatyenergetyczne. Do teraz zrealizowaliśmy już ponad dwieście projektów i etykiet energetycznych dla budynków jednorodzinnych i kilkadziesiąt dla budynków wielorodzinnych, użyteczności publicznej oraz budynków przemysłowych.

Zrealizowane certyfikaty energetyczne w Gorlicach

Naszymi najważniejszymi atutami są profesjonalna, szybka i rzetelna ocena energetyczna budynku, zarówno nowo budowanego, ale również modernizowanego czy rozbudowanego. Nasze doświadczenie sprawia, iż realizujemy przypadki z najtrudniejszych gałęzi budownictwa.

Wystawiony certyfikat energetyczny Gorlice to przede wszystkim nowe budynki jednorodzinne, z których kilka spełniło wymagania zawarte w warunkach technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Kilka z budynków jednorodzinnych praktycznie spełniały warunki, natomiast tylko jeden budynek znacznie dobiegał od granicznych wartości dla budynków energooszczędnych. Wartość graniczna została przekroczona ponad trzykrotnie. Tak zły wynik jest spowodowany kiepską izolacją termiczną lub jej zupełnym brakiem, oraz zastosowaniem jako źródła ogrzewania budynku i ciepłej wody użytkowej – energii elektrycznej, która posiada współczynnik nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej 3. Ten certyfikat charakterystyki energetycznej w Gorlicach wypadł najsłabiej, a sporządzony został w celu sprzedaży budynku zrealizowanego w latach 70.

Zapraszamy na naszą stronę internetową, na której znajdą Państwo więcej informacji o naszej ofercie.

Proponujemy świadectwa energetyczne już od 300zł.

Materiały budowlane – powłoki malarskie

Materiały budowlane – powłoki malarskie

Wiadomości wstępne na temat materiałów budowlanych

W celu przedłużenia czasu użytkowania tworzyw budowlanych i nadania im estetycznego wyglądu, a niekiedy dla polepszenia ich właściwości użytkowych, np. higienicznych, pokrywa się je powłokami malarskimi ochronno-dekoracyjnymi. Pokrywanie materiałów konstrukcyjnych powłokami malarskimi należy do skutecznych metod ochrony przed korozją. Powłokowe zabezpieczenia antykorozyjne wykonywane są obecnie w ok. 80% przy użyciu wyrobów malarskich z żywic syntetycznych.
Wspólną cechą materiałów malarskich jest to, że nałożone cienką warstwą na daną powierzchnię wytwarzają na niej – po upływie pewnego czasu, zwanego czasem schnięcia (lub utwardzania) – mniej lub bardziej trwałą i odporną na wpływy czynników zewnętrznych błonkę (powłokę malarską), ściśle przylegającą do podłoża. W czasie schnięcia (utwardzania) cienka warstewka materiału malarskiego przetwarza się w stlbstancję stałą w normalnym zakresie temperatur i wilgotności otoczenia. Dzieje się to pod wpływem działania składników atmosfery lub wskutek reakcji chemicznych zachodzących między poszczegÓlnymi składnikami tego materiału lub wskutek wyparowania zawartych w nim substancji lotnych. Materiały malarskie oraz ich składniki mają, w zależności od ich cech i funkcji, jaką pełnią, ściśle określone normy. Poniżej podano podstawowe definicje w tym zakresie.
Materiał malarski jest to wyrób przeznaczony do wytwarzania powłok malarskich na dowolnym podłożu. Rozróżniamy materiały malarskie kryjące, tj. mające zdolność przesłaniania naturalnej barwy podłoża i nadawania mu swej barwy (farby i emalie) oraz materiały malarskie niekryjące – tworzące powłoki malarskie praktycznie bezbarwne i przezroczyste (lakiery).

Farby i emalie

F arby i emalie są to materiały kryjące, składające się z dwóch zasadniczych składników, a mianowicie:

 a) pigmentów i ew. wypełniaczy,

b) spoiwa i ew. rozpuszczalnika lub rozcieńczalnika.

Emalie różnią się od farb tym, że mają mniejszą zawartość wypełniacza i pigmentów.
Lakiery są to niepigmentowane materiały malarskie stanowiące roztwory żywic lub stopów żywic z olejami roślinnymi w rozpuszczalnikach, tworzące po wyschnięciu wymalowania powłoki przezroczyste (niekryjące), bezbarwne lub barwne, o znacznej gładkości, twardości i połysku.
Spoiwo materiałów malarskich jest to ciekła część pigmentowanych (kryjących) materiałów malarskich, której podstawowym składnikiem jest substancja błonotwórcza.
Substancja błonotwórcza jest to podstawowy składnik materiału malarskiego, wiążący cząstki pigmentów i wypełniaczy między sobą oraz łączący je trwale z podłożem podczas schnięcia powłoki.

Pigmenty, zwane również farbami suchymi lub barwidłami, są to drobnoziarniste substancje barwiące, praktycznie nierozpuszczalne w wodzie i w spoiwach, nadające powłokom malarskim wymaganą barwę i zdolność krycia innej barwy.
Wypełniacze do materiałów malarskich są to drobnoziarniste substancje mineralne o barwie białej lub szarawej, praktycznie nierozpuszczalne w wodzie i w spoiwach, stosowane do materiałów malarskich w celu nadania im oraz powłokom malarskim specjalnych właściwości, jak cech tiksotropowych 1), ognioodporności itp., lub w celu polepszenia ich właściwości ochronnych, a nie nadające im, w przeciwieństwie do pigmentów, zdolności krycia i barwienia. Rozpuszczalniki są to lotne składniki spoiwa wykazujące zdolność rozpuszczania zawartych w nim substancji błonotwórczych.
Dodaje się je w celu doprowadzenia materiału malarskiego do żądanej lepkości roboczej.
Rozcieńczalniki są to lotne składniki spoiwa, które samodzielnie nie rozpuszczają substancji błonotwórczych, ale dodane w ograniczonej ilości do roztworów substancji błonotwórczych powodują obniżenie lepkości roboczej materiału malarskiego.
Materiały malarskie przyjm ują nazwę od zawartego w nich spoiwa: jak np. farby olejne (spoiwo – oleje schnące), kazeinowe (kazeina), wapienne (ciasto wapienne), chlorokauczukowe (kauczuk chlorowany), epoksydowe (żywica epoksydowa) itp.

I) Tiksotropia materiału malarskiego powoduje gwałtowne obniżenie jego lepkości przy energicznym mieszaniu lub innych czynnościach powodujących ruch tego materiału (np. przy malowaniu pędzlem lub sposobem natrysku) oraz ponowny wzrost lepkości po ustaniu tego ruchu. Materiały malarskie o właściwościach tiksotropowych nie wykazują tendencji do spływania z powierzchni pionowych nawet po nałożeniu grubą warstwą, gdyż warstwa ta natychmiast po nałożeniu pozornie tężeje.

Przykładowy opis techniczny projektu budowlanego.

OPIS TECHNICZNY

 

Podstawowe dane o obiekcie.

Obszar objęty opracowaniem położony bezpośrednio przylega do działki drogowej.

Projektuje się „ Budynek jednorodzinny z apartamentami turystycznymi w miejscu istniejącego , przeznaczonego do wyburzenia obiektu o tej samej funkcji „.

Usytuowanie i gabaryty wynikają z przeprowadzonej przez Urząd Miasta analizy przestrzennej przed wydaniem Decyzji o WZiZT. Ww Decyzja poprzedzona została koncepcją architektoniczną.

Zaprojektowano budynek murowany , podpiwniczony, parterowy z dwoma kondygnacjami w dachu / wg przepisów p. poż. budynek – niski N /.

Dach dwuspadowy z otwarciami w postaci wyglądów. Więźba dachowa drewniana, pokrycie dachu – blacha profilowana. Forma architektoniczna nawiązuje do tradycyjnego stylu.

Funkcja i program użytkowy. Niewielki budynek ukształtowany w formie dwóch połączonych segmentów, przesuniętych względem siebie w pionie i w poziomie. Każdy apartament turystyczny posiada miejsce garażowe. Apartament dla NN na parterze ma miejsce postojowe na tym samym poziomie. W poziomie parteru przewidziano recepcję z zapleczem dla recepcjonisty.

Piwnice : miejsce garażowe , kotłownia ze składem opału / olej opałowy /, hydrofornia , 2 pomieszczenia gospodarcze , 2 klatki schodowe z windami osobowymi.

Parter : 2 wiatrołapy , 2 klatki schodowe z windami jw., 3 apartamenty w tym 1 dla NN oraz recepcja. Zaprojektowano apartamenty 2-pokojowe z łazienką. W dużym pokoju usytuowany został otwarty aneks kuchenny. Apartamenty dostępne z klatki schodowej , dla NN od zewnątrz z poziomu terenu.

 Piętro : 2 klatki schodowe z windami i 4 apartamenty, po 2 z klatki schodowej . Układ pomieszczeń jak na parterze.

Poddasze : 2 klatki schodowe z windami i 2 apartamenty, po 1 z klatki schodowej. Apartamenty z łazienką i aneksem kuchennym.

Na wszystkich kondygnacjach apartamenty posiadają balkony .

Obiekt ma własne zadaszenie na pojemnik na śmieci wg standardów. Wpływ inwestycji na środowisko oraz warunki higieniczno – zdrowotne otoczenia. Budowa obiektu nie stwarza zagrożenia dla środowiska i istniejących warunków przyrodniczo – krajobrazowych . Obiekt nieuciążliwy , pozostający w charakterze sąsiedniej zabudowy pod względem funkcji i formy.

Forma architektoniczna i kolorystyka.

Forma architektoniczna nawiązuje do tradycyjnego stylu podhalańskiego. Zastosowano zgodnie z wytycznymi Decyzji o WZiZT stosowną formę dachu z otwarciami, drobne podziały elewacji i charakterystyczny dla tego regionu detal. Jako materiały wykończeniowe przewidziano kamień i drewno . Inne materiały jak stal i poliwęglan podporządkowane zostały w wyrazie regionalnemu charakterowi. Kolorystyka:- ściany zewnętrzne – tynk gotowy tzw. puc w kolorze – jasny krem. – pokrycie dachu , rynny, rury spustowe i parapety zewnętrzne – brąz.

  • stolarka okienna, szalunki, podsufitki, szczyty, pochwyty balustrad itp.- jasny dąb
  • podmurówki i fragmenty licowane kamieniem – kamień naturalny, miejscowy
  • elementy stalowe balustrad – malowane na czarno / dla dobrego zabezpieczenia
  • antykorozyjnego należy rozważyć możliwość ocynkowania tych elementów i malowania

 

Opis robót konstrukcyjno – budowlanych oraz instalacji wewnętrznych.

 

Technologia wykonawstwa – tradycyjna.

Ustrój konstrukcyjny – budynek murowany o konstrukcji ścianowej.

Układ konstrukcyjny dwukierunkowy , maksymalna rozpiętość stropów wynosi lx = 5,4 m i ly = 5,4 m w osiach.

Sztywność przestrzenną w obu kierunkach zapewniają ściany współpracujące ze sztywnymi tarczami stropów żelbetowych.

 Opis zasadniczych elementów konstrukcji.

Więźba dachowa : drewniana, krokwiowo belkowa i jętkowa.

Podpory krokwi w poziomie stropu nad poddaszem stanowią płatwie ze stalowych dwuteowników HEB 180.

Drewno należy zabezpieczyć przed korozją biologiczną i ogniem poprzez impregnację stosownymi środkami nieszkodliwymi dla zdrowia posiadającymi atest Instytutu Higieny.

Elementy drewniane układane na murze lub betonie należy powinny mieć podłożone pasy z papy asfaltowej.

- Stropy : Płyty żelbetowe jedno i dwukierunkowo zbrojone grubości 15 cm wylewane w deskowaniach na budowie.

- Balkony i okapy : Płyty żelbetowe wylewane w deskowaniach na budowie grubości 15 cm kotwione w stropach i wieńcach.

- Podciągi : Żelbetowe wylewane w deskowaniach na budowie.

- Ramy : Żelbetowe jw. Węzły sztywne, zamocowane w fundamentach sztywne. Ramy występują tylko w poziomie piwnic przy wjeździe do garażu i na parterze w obrębie wejścia do budynku oraz w osi.

- Nadproża i wieńce – żelbetowe, wylewane, łącznie tworzą zamknięte obwody na poszczególnych kondygnacjach.

- Schody : żelbetowe, wylewane w deskowaniach na budowie , typu płytowego na belkach spocznikowych.

- Ściany piwnic : wylewane betonowe zbrojone i żelbetowe, grubości 25 cm.

- Ściany kondygnacji nadziemnych : murowane z bloczków i cegły ceramicznej pełnej.

- Windy osobowe : wg opisu w projekcie konstrukcji.

- Fundamenty : Lawy i stopy żelbetowe.

Dane odnośnie elementów konstrukcji , obciążeń , materiałów itp. znajdują się w projekcie branżowym konstrukcji.

Instalacje wewnętrzne : elektryczne i sanitarne zaprojektowane zostały w oddzielnych , branżowych opracowaniach stanowiących integralną cześć Projektu budowlanego.

Projekty branżowe należy zawsze rozpatrywać łącznie z Projektem Architektury i Konstrukcji.

 

Ochrona przeciwpożarowa .

Odległości od obiektów sąsiednich ze względu na ochronę p.poż. Projektowany obiekt usytuowany został w sąsiedztwie istniejącej zabudowy. Od zachodu sąsiaduje z budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, murowanym pokrytym blachą poprzez. Od północy z budynkiem pensjonatowym murowanym, pokrytym blachą w odległości.

Od strony wschodniej z budynkiem jednorodzinnymi. Od południa sąsiaduje z budynkiem jednorodzinnym , murowanym pokrytym blachą w odległości.

Ze względu na rodzaj użytych materiałów i elementów konstrukcji obiekt zalicza się do klasy „C” odporności ogniowej / 1 godz. /.

Zgodnie Warunkami technicznymi zastosowano elementy budowlane o wymaganej klasie odporności ogniowej i wymaganym stopniu rozprzestrzeniania ognia :

Obiekt murowany, podpiwniczony , wolnostojący o konstrukcji ścianowej. Układ konstrukcyjny dwukierunkowy. Maksymalna rozpiętość stropów żelbetowych wynosi lx = 5,40 m, ly = 5,40 m w osiach ścian. Sztywność przestrzenną w obu kierunkach zapewniają ściany współpracujące ze sztywnymi tarczami stropów żelbetowych.

- Ściany zewnętrzne piwnic – żelbetowe , R 60 + NRO

- Ściany zewnętrzne kondygnacji nadziemnych – murowane ceramiczne , 38 cm-REI 60 + NRO

- Skosy w poziomie I pietra – ceramiczno żelbetowe , skosy – żelbetowe, REI 60 + NRO

Strop nad ostatnią kondygnacją / w szczycie / oraz skosy ostatniej kondygnacji : 2 x płyta gipsowo – kartonowa p.poż. 12,5 mm, ruszt stalowy, pomiędzy rusztem 5 cm wełny mineralnej, pomiędzy krokwiami i jętkami wełna mineralna 15 cm, folia paroprzepuszczalna, pokrycie dachu blacha profilowana.

Ścianki działowe wewnętrzne – ceramika budowlana EI 15 + NRO.

Konstrukcja dachu – więźba dachowa drewniana , zabezpieczona p. poż. atestowanym preparatem.

Warunki ewakuacji.

Z każdego apartamentu przewidziano ewakuację bezpośrednio na klatkę schodową. Szerokość drzwi na drogę ewakuacyjną wynosi 90 cm w świetle.

Szerokość drzwi wyjściowych z budynku na zewnątrz wynosi 145 cm w świetle / skrzydło otwierane 90 cm, blokowane 55 cm /.

Klatka schodowa : szerokość biegu 125 cm , szerokość spoczników więcej niż 150 cm.

Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru.

Zewnętrzny hydranty sieci komunalnej znajdują się w odległości 30 m od granicy działki. Poniżej w kierunku północnym 70 m od granicy działki.

Charakterystyka ekologiczna.

Obiekt oraz zagospodarowanie terenu z nim związane są nie uciążliwe dla środowiska.

Skala i forma obiektu utrzymana została w charakterze miejsca lokalizacji.

Ogrzewanie centralne – olejowe . Istniejąca zieleń pozostaje, nowe nasadzenia pokazano i opisano na planszy Projektu zagospodarowania.

Ciągi pieszo – jezdne z kostki brukowej , układane na naturalnych podsypkach piaskowo żwirowych.

Skala forma architektoniczna nie zaburza krajobrazu oraz charakteru przestrzennego miejsca lokalizacji.

W projekcie wydaje się wyraźny nakaz stosowania materiałów posiadających atesty Państwowego Zakładu Higieny i Instytutu Techniki Budowlanej.

Użyte materiały budowlane i wykończeniowe zapewniają bezpieczeństwo p.poż. Projekt uzgodniony został pod względem BHP, sanitarnym oraz p.poż.

Dla składowania odpadów przewidziano zadaszenie na pojemniki na śmieci przy drodze dojazdowej , zgodnie z wymogami.

Wody opadowe odprowadzone wg projektu branżowego zgodnie z Pozwoleniem wodno – prawnym Decyzja OS.II.6223-ZAK-05/09 z 20.02.2009.

Kanalizacja sanitarna przyłączona do sieci komunalnej , woda z sieci komunalnej.

Instalacje ciepłej wody użytkowej

 W budynku projektuje się indywidualne przygotowanie ciepłej wody użytkowej w podgrzewaczu pojemnościowym o pojemności 500dm³ zasilanym z projektowanego kotła olejowego. Podgrzewacz pojemnościowy – zasobnik zostanie zainstalowany w pomieszczeniu kotłowni i będzie ogrzewał wodę do temperatury +55oC. Okresowo z kotła będą dostarczane takie parametry wody grzewczej aby umożliwić podgrzanie c.w.u. do temperatury min. 70oC dla dezynfekcji instalacji c.w.u. – bakterie Legionella. Podgrzewacz wody – zasobnik należy wyposażyć w urządzenia zabezpieczające: naczynie wzbiorcze oraz zaworu bezpieczeństwa Ø25mm. Rozprowadzenie ciepłej wody jak wody zimnej. Poziomy w piwnicy, piony, oraz doprowadzenie do skrzynek rozdzielczych zostaną wykonane z rur stalowych ocynkowanych Ø40 ÷ 20mm, natomiast rozprowadzenie od skrzynek rozdzielczych do poszczególnych urządzeń sanitarnych z rur PE-Xc Ø32×4,4÷18×2,5mm. W podtynkowych skrzynkach rozdzielczych dla poszczególnych lokali mieszkalnych należy zainstalować wodomierze skrzydełkowe oraz armaturę odcinającą tj. zawory kulowe.

Projektuje się także cyrkulację ciepłej wody użytkowej. Przewody cyrkulacyjne o średnicy Ø20mm oraz Ø15mm wykonane będą z identycznych materiałów jak rurociągi dla wody ciepłej. Obieg wody będzie wymuszony poprzez zainstalowanie przy zasobniku w pomieszczeniu kotłowni pompy cyrkulacyjnej. Przewody należy zaizolować cieplnie otuliną o grubości min 20mm zgodnie z załącznikiem nr 2 do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 06. 11.2008r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W celu odcięcia i regulacji instalacji przewiduje się montaż zaworów kulowych bezpośrednio przed bateriami czerpalnymi oraz dwoma zaworami podpionowymi (dla c. w. u. i cyrkulacji) pod każdym pionem. Przewody należy układać z zachowaniem zasad samokompensacji. W miejscach przejść instalacji przez przegrody budowlane należy stosować tuleje ochronne wypełnione szczelnie materiałem plastycznym.

Przy przejściach przewodów o średnicy większej niż 4cm przez przegrody dla Projektowanie Instalacji i Sieci Sanitarnych Instalacje wodociągowo – kanalizacyjne, ciepłej wody użytkowej, centralnego ogrzewania oraz technologia kotłowni olejowej.

Instalacja centralnego ogrzewania.

 W budynku tym zaprojektowano wykonanie instalacji centralnego ogrzewania wraz z indywidualną kotłownią opalaną olejem. Projektuje się ogrzewanie wodne pompowe o parametrach wody 70/55oC dla potrzeb C.O. oraz max (okres zimowy) 85/70oC dla przygotowania c.w.u.

Ciepło do celów grzewczych zostanie przygotowane w stojącym żeliwnym kotle olejowym zainstalowanym w pomieszczeniu kotłowni w poziomie piwnic.

Do ogrzewania poszczególnych pomieszczeń zastosowano grzejniki stalowe płytowe typ 11, 22 i 33 o wysokościach 60 i 90cm oraz łazienkowe. Grzejniki będą wyposażone w zawory termostatyczne z odcięciami na powrocie. Dodatkowo grzejniki łazienkowe należy wyposażyć w grzałkę elektryczną. Opcjonalnie na życzenie Inwestora dla zapewnienia komfortu termicznego stóp w sanitariatach – łazienkach istnieje możliwość zainstalowania elektrycznej podłogowej maty grzewczej.

Wyliczenie obciążenia cieplnego i współczynników “U” wykonano w oparciu o normy PN-EN-12831 oraz PN-ENISO 06946 – jak w projekcie architektoniczno budowlanym, przy przyjęciu dodatków wyrażających wpływ mostków termicznych Δ Uo = 0,1 ÷ 0,25 W / m2 K

Dla stolarki :

- okna i drzwi balkonowe U = 1,7 W/m² K

- okna połaciowe U = 1,8 W/m² K

- drzwi zewnętrzne wejściowe U = 2,8 W/m² K

 Instalacje wodociągowo – kanalizacyjne, ciepłej wody użytkowej, centralnego ogrzewania oraz technologia kotłowni olejowej.

Projektowany budynek jednorodzinny z apartamentami turystycznymi w miejscu istniejącego, przeznaczonego do wyburzenia obiektu o tej samej funkcji. Całkowite projektowane obciążenie cieplne wg obliczeń strat ciepła /pozostających w archiwum projektanta/ wynosi : ΦHL ≈ 60,0 kW

Ponieważ w rozpatrywanym budynku nie przewiduje się zainstalowania wentylacji mechanicznej, aby zapewnić dopływ powietrza zewnętrznego w odpowiednich ilościach dla potrzeb wentylacyjnych należy zainstalować stolarkę okienną i drzwiowa wyposażoną w nawiewniki. W przypadku braku możliwości zastosowania w/w typu stolarki nawiewniki należy zainstalować w ścianach zewnętrznych tak aby napływ powietrza odbywał się

bezpośrednio na grzejnik.

Pojemność wodna urządzeń cieplnych:

 - grzejników, rurociągów i urządzeń grzewczych ok. 800 dm3

Ciśnienie wstępne 10 m słupa wody. Ciśnienie otwarcia zaworu bezpieczeństwa – 3 bar. Opór instalacji C.O. wynosi ok. P = 2,0 – 3,0 m.sł.w. Należy wykonać zabezpieczenie instalacji ciśnieniowym naczyniem wyrównawczym, rurą wzbiorczą Ø25mm oraz zaworem bezpieczeństwa Ø25mm.

Przewody instalacji centralnego ogrzewania, a to główne poziomy oraz piony c.o. do skrzynek rozdzielczych zostaną wykonane z rur stalowych czarnych DN40 – 15mm łączonych przez spawanie. W podtynkowych skrzynkach rozdzielczych dla każdego lokalu mieszkalnego, części ogólnodostępnej i garaży należy zainstalować ciepłomierze.

Rurociągi należy zaizolować cieplnie otuliną o grubości min 20mm zgodnie z załącznikiem nr 2 do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 06. 11.2008r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Odpowietrzenie poprzez samoczynne odpowietrzniki na przewodach , grzejnikach i skrzynkach rozdzielaczy. W celu odcięcia i regulacji instalacji przewiduje się montaż zaworów podpionowych umożliwiających równoważenie ciśnienia oraz zaworów termostatycznych przy grzejnikach. Przewody należy układać z zachowaniem zasad samokompensacji.

 Instalacje wodociągowo – kanalizacyjne, ciepłej wody użytkowej, centralnego ogrzewania oraz technologia kotłowni olejowej.

W miejscach przejść instalacji przez przegrody budowlane należy stosować tuleje ochronne wypełnione szczelnie materiałem plastycznym.

Przy przejściach przewodów o średnicy większej niż 4cm przez przegrody dla których musi być spełniony warunek odporności ogniowej co najmniej EI 60 lub REI 60 a co za tym idzie zachowania klasy odporności ogniowej (EI) tych elementów, należy zastosować samozaciskowe opaski Przejścia instalacyjne należy wykonać zgodnie z wytycznymi i zaleceniami zawartymi w aprobacie i instrukcji producenta.

Zewnętrzna instalacja wodno kanalizacyjna – przykładowe wytyczne.

Zewnętrzna instalacja wod- kan

Instalacja wodociągowa.

Zasilanie instalacji wody zimnej będzie się odbywać z istniejącej studni. Przyłącz wody do budynku należy prowadzić na głębokości ok. 1,5m pod poziomem terenu. Przyłącze należy wykonać z Ru SDR11 PE80 PN12,5 zgrzewanych doczołowo. Rurociąg PE należy układać na warstwie 20cm piasku w obsypce piaskowej gr. 20cm. Trasę przebiegu rurociągu należy oznaczyć taśmą z wkładką metaliczną z napisem: „Uwaga wodociąg”. Taśmę należy ułożyć 40cm nad górną krawędzią rurociągu. Przed zasypaniem przyłącze należy poddać próbie szczelności zgodnie z PN–81/ B– 10725. Dezynfekcję należy wykonać za pomocą wapna chlorowanego CaCL2 rozpuszczalnego w wodzie w ilości 80 – 100 g na 1 m3 wody . Roztwór wprowadzić do rurociągu na 48 godzin. Po tym czasie roztwór usunąć, a rurociąg przepłukać wodą wodociągową.

Instalacja kanalizacji sanitarnej i opadowej.

Odprowadzenie ścieków z kanalizacji sanitarnej będzie się odbywać do istniejącej na działce studzienki kanalizacyjnej (wg rysunku S-1 Sytuacja). Przyłącze kanalizacji sanitarnej zaprojektowano z rur kielichowych PVC-U z uszczelką gumową firmy. Rurociągi należy ułożyć na 20cm warstwie luźnego i wypoziomowanego piasku. Po ułożeniu rurociąg należy zasypać do poziomu 30cm nad wierzch rury piaskiem średnioziarnistym, w stanie sypkim. Zagęszczanie osypki piaskowej należy wykonać ostrożnie aby nie uszkodzić ułożonego rurociągu. Następnie wykop należy uzupełnić warstwa gruntu rodzimego bez kamieni. Rurociągi instalacji kanalizacji opadowej należy wykonać analogicznie do instalacji kanalizacji sanitarnej. Rury spustowe wg projektu architektury. Odpływ wód pochodzących z rurociągu drenażu opaskowego będzie się odbywał do kanalizacji opadowej. Nie należy łączyć rurociągów kanalizacji sanitarnej i opadowej, gdyż na terenie objętym projektem obowiązuje system kanalizacji rozdzielczej. Ilość ścieków opadowych z połaci dachowych w czasie deszczu nawalnego wynosi: 9,83 l/s. Uwaga: Przed przystąpieniem do wykonania instalacji kanalizacyjnych należy sprawdzić rzędne istniejącego uzbrojenia technicznego.

Wytyczne realizacji instalacji wentylacji

 

Instalacja wentylacji.

 

W budynku jednorodzinnym zaprojektowano wentylację mechaniczną nawiewno – wywiewna (pomieszczenia szatni oraz sanitariatów) oraz wentylację mechaniczną wywiewną. Powyższe nie dotyczy pozostałych pomieszczeń gdzie zaprojektowano wentylację nawiewno – wywiewną grawitacyjną. Ilości powietrza i ciepła wentylacyjnego oraz sposób wentylacji poszczególnych pomieszczeń podano w dalszej części opisu technicznego.

Instalację wentylacji zaprojektowano stosując następujące elementy i urządzenia:

  • kanały i kształtki wentylacyjne z blachy stalowej ocynkowanej wg PN-EN 1506 (dawniej BN-88/8865-04);
  • centrala wentylacyjna
  • kratki wentylacyjne typu Kraków;
  • zawory wywiewne – produkcji Kraków;
  • nawietrzaki – produkcji Kraków;
  • aparaty grzewczo – wentylacyjne
  • aparaty grzewczo – wentylacyjne
  • wentylatory dachowe
  • wywietrzaki dachowe
  • wentylatory łazienkowe

Aparaty grzewczo – wentylacyjne przystosowane są do chłodzenia powierza, pod warunkiem zaprojektowania i wykonania instalacji wody chłodzącej wraz ze źródłem wody chłodzącej o temperaturze 7/12oC. Kanały wentylacyjne mocować na typowych wspornikach i podwieszeniach.

Instalację zasilania urządzeń grzewczo- wentylacyjnych należy wykonać w całości z rur stalowych czarnych wg EN 10216-1:2004 zabezpieczonych antykorozyjnie łączonych przez spawanie. Instalację poprowadzić w układzie samokompensacji. Połączenia przewodów z armaturą za pomocą połączeń kołnierzowych PN16.

W najwyższych punktach instalacji należy zamontować odpowietrzniki automatyczne z zaworami odcinającymi DN15. Zabrania się wykonania instalacji lub jej elementów ze stali zwykłej węglowej ocynkowanej. Całość wykonać zgodnie z „Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano – montażowych” tom II.

Aparaty grzewczo – wentylacyjne.

 

Powietrze do wentylacji dostarczane będzie poprzez aparaty grzewczo- wentylacyjne z komorami czerpnymi (komorami mieszania) zamontowanymi w ścianach zewnętrznych. Przewidziano dwie lokalizacje takich zespołów składających się z czerpni ściennych, komór mieszania z filtrami, kanałów czerpnych oraz aparatów grzewczo wentylacyjnych z wentylatorami. Zaprojektowano dwa aparaty grzewczo- wentylacyjne. Komory mieszania stanowią cześć układu zabezpieczenia przed zamarzaniem nagrzewnicy aparatu. Aparaty pracują w 100% na powietrzu świeżym. Aparat grzewczo- wentylacyjne tego typu należy zamówić z automatyką zaworem oraz termostatem.

W skład układu sterowania do komory mieszania wchodzić będzie:

- siłownik komory mieszania ze sprężyną o działaniu ON/OFF;

- termostat przeciwzamrożeniowy z kapilarą;

- szafka zasilająco sterująca.

Dodatkowo na pokrycie strat ciepła przez przenikanie przewidziano instalacje dwóch aparatów grzewczo- wentylacyjnych pracujących w 100% na recyrkulacji. Aparat grzewczo- wentylacyjne tego typu należy zamówić wraz z zaworem termostatem oraz transformatorowym regulatorem.

Ze względu na zastosowanie przed aparatami indywidualnych automatycznych ograniczników przepływu zrezygnowano z regulacji ciśnienia i różnicy ciśnień w węźle przyłączeniowym.

Ze względu na to, że brak dokładnych danych na temat ciśnienia dyspozycyjnego w miejscu włączenia nastawy zaworów równoważących należy ustalić.

Wywiew realizowany będzie poprzez trzy wywietrzaki dachowe na podstawach.

Do regulacji przepływu wody w instalacji i automatycznej regulacji temperatury wody dopływającej do nagrzewnic aparatów pracujących na powietrzu zewnętrznym zastosowano wielofunkcyjne automatyczne ograniczniki przepływu z końcówkami pomiarowymi.

Temperatura nawiewanego powietrza regulowana będzie ilościowo poprzez układ regulacyjny z zaworem dwudrogowym, z siłownikiem, z możliwością płynnej regulacji strumienia czynnika grzewczego na dopływie wody do nagrzewnicy. Dzięki swojej konstrukcji funkcję tę będą pełnić zawory.

W celu uzyskania dokładnych pomiarów na zaworach równoważących zaleca się zachowanie minimalnej odległości prostego odcinka od zaworu równej 5D przed i 2D za zaworem.

Do regulacji przepływu wody dopływającej do nagrzewnicy aparatu pracującego na powietrzu obiegowym zastosowano ręczny zawór regulacyjny z nastawą wstępną.

Aparaty pracujące na powietrzu obiegowym będą załączane (wentylator i przepływ czynnika przez nagrzewnicę) tylko w celu dogrzania – od sygnału z termostatu pomieszczeniowego. Przy urządzeniu zamontować należy zawór dwudrogowy, dwupołożeniowy z siłownikiem, regulator prędkości obrotowej i termostat.

Centrala posiada w zestawie automatykę. Zestaw należy wyposażyć dodatkowo w regulator obrotów silnika. Typ centrali przewiduje dostęp do niej od strony prawej w celu wykonywania przeglądów i konserwacji urządzenia. Należy zapewnić możliwość dostępu do centrali- otwierana klapa w stropie podwieszanym.

Urządzenia instalacji c.o.

 

Grzejniki.

 

Dla pokrycia strat ciepła w budynku zastosowano grzejniki stalowe płytowe firmy typu V. Grzejniki te wyposażone są fabrycznie w zawór grzejnikowy przystosowany do montażu głowicy termostatycznej, komplet wieszaków, odpowietrznik mechaniczny. Grzejniki zlokalizowano pod oknami.

Natomiast ogrzewanie pozostałej części budynku jednorodzinnego oraz domów jednorodzinnych wraz z holem na piętrze będzie się odbywać za pomocą aparatów grzewczo – wentylacyjnych. W pomieszczeniu kotłowni zaprojektowano ogrzewanie za pomocą grzejników konwekcyjnych typu V oraz aparatów grzewczo- wentylacyjnych firmy.

Rurociągi.

Rurociągi c. o. zaprojektowano z rur i kształtek miedzianych łączonych przez lutowanie. Rurociągi instalacji c. o. prowadzić na typowych wspornikach i podwieszeniach. Po pozytywnych wynikach próby szczelności przeprowadzonej przy ciśnieniu 4 bar, rurociągi izolować typowymi otulinami z pianki poliuretanowej w płaszczu z folii tworzywowej. Instalację c. o. wykonać ściśle wg instrukcji montażu rur miedzianych.

Rurociągi c. o. należy prowadzić po ścianach bądź w bruzdach ściennych. W najwyżej położonych punktach instalacji należy montować samoczynne zawory odpowietrzające. Przewody należy prowadzić ze spadkiem w kierunku od odbiorników do pionów zasilających, przy czym należy pamiętać iż spadek minimalny wynosi 5‰. Natomiast w najniżej położonym punkcie instalacji należy przewidzieć montaż króćców spustowych (na zasilaniu i powrocie). Zabrania się wykonania instalacji c. o. lub jej elementów ze stali zwykłej węglowej ocynkowanej.

Sposoby regulacji temperatury w pomieszczeniach ogrzewanych.

Sposoby regulacji temperatury w pomieszczeniach ogrzewanych.

1. Regulacja wstępna – jest w zasadzie zbędna, gdy instalacja jest prawidłowo zaprojektowana i wykonana. Wówczas powierzchnie ogrzewalne grzejników odpowiadają rzeczywistym potrzebą cieplnym ogrzewanych pomieszczeń, a średnice przewodów zapewniają dopływ niezbędnego strumienia masy czynnika grzejnego. W przypadku wadliwego działania instalacji stosuje się korektę liczby zainstalowanych ogniw w grzejnikach lub przez ocieplenia i uszczelnienia przegród oraz otworów budowlanych. Regulacja przepływu czynnika grzejnego dokonywana jest za pomocą elementów dławiących (kryz) oraz zaworów regulacyjnych, termostatycznych.

2. Regulacja eksploatacyjna – jej zadaniem jest dostarczenie w każdej chwili do ogrzewanych pomieszczeń niezbędnej mocy cieplnej zapewniającej utrzymanie wymaganych warunków cieplnych.

a) regulacja jakościowa – regulacja temperatury odbywa się poprzez zmianę temperatury czynnika grzejnego przy stałym strumieniu jego masy.

b) regulacja ilościowa – polega na zmianie strumienia masy czynnika grzejnego dostarczanego do ogrzewanego pomieszczenia przy utrzymywaniu stałej temperatury wody zasilającej.

c)regulacja ilościowo-jakościowa – polega na równoczesnej zmianie zarówno temperatury jak i strumienia masy czynnika grzejnego dostarczanego do ogrzewanego pomieszczenia.

d) regulacja mieszana(kombinowana) – polega na równoczesnym stosowaniu regulacji ciągłej i przerywanej.

Składowe zapotrzebowania mocy cieplnej budynku

.Składowe zapotrzebowania mocy cieplnej budynku

Zapotrzebowanie na moc cieplną do centralnego ogrzewania wyznaczane jest na podstawie obliczonego w projekcie szczytowego zapotrzebowania na moc instalacji wewnętrznych ogrzewanych obiektów, określonego w tzw. warunkach obliczeniowych temperatury powietrza zewnętrznego.

Qc.o.śr -  średnie w sezonie grzewczym zapotrzebowanie na moc cieplną do centralnego ogrzewania [kW],

Qc.o.- maksymalne zapotrzebowanie na moc cieplną do centralnego ogrzewania [kW],

f – wspólczynnik obciążenia równy:

ti – obliczeniowa temperatura pomieszczeń ogrzewanych

teśr - średnia temp. powietrza zewnętrznego w danej strefie klimatycznej

teo – obliczeniowa temp. powietrza zewnętrznego w danej strefie klimatycznej

Qc.o.a – sezonowe zużycie ciepła [kWh]

Qc.o.śr – średnie zapotrzebowanie na moc cieplną do c.o. [kW]

ds – średni czas trwania sezonu grzewczego w danej strefie klimatycznej [dni]

Wyznaczenie zapotrzebowania na moc cieplną i ciepło do podgrzewania powietrza w instalacjach wentylacyjnych i klimatyzacyjnych

W instalacjach wentylacyjnych odbiornikiem ciepła jest nagrzewnica powietrza wentylacyjnego. Moc cieplną potrzebną do podgrzania powietrza wentylacyjnego w instalacji bez recyrkulacji powietrza i bez odzyskiwania ciepła określa się z wzoru:

Qwmax – zapotrzebowanie na moc cieplną do podgrzania powietrza wentylacyjnego [kW],

mw- strumień masy powietrza wentylacyjnego (powietrza suchego) [kg/s],

hn – entalpia właściwa powietrza nawiewanego [kJ/kg],

he – entalpia właściwa powietrza zewnętrznego [kJ/kg].

Wyznaczenie zapotrzebowania na moc cieplną i ciepło do technologii

Dane na temat niezbędnych zapotrzebowań i parametrów czynnika w procesach technologicznych w przemyśle uzyskuje się od projektanta technologii procesu. Zapotrzebowanie to może być podane w jednostkach mocy cieplnej lub w strumieniach masy czynników technologicznych.

Wyznaczenie zapotrzebowania na moc cieplną i ciepło do przygotowania ciepłej wody

Zapotrzebowanie na ciepłą wodę w budynkach mieszkalnych wyznacza się na podstawie liczby mieszkańców. W budynkach o innym przeznaczeniu: użyteczności publicznej, usługowych, przemysłowych zapotrzebowanie na ciepłą wodę oblicza się na podstawie analizy dobowego zużycia, z uwzględnieniem jednoczesności występowania szczytowych zapotrzebowań do pokrycia poszczególnych rodzajów potrzeb.

Instalacja centralnego ogrzewania

 

Przegrody zewnętrzne budynków będą spełniać wymagania Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 (Dz. U. nr 75 z 2002r) oraz Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 r. (Dz. U. nr 109 z 2004r) w zakresie izolacyjności cieplnej budynku. Straty ciepła przez przegrody budowlane obliczono zgodnie z PN-94/B-03406, PN-EN ISO 6946 z 1999r i PN-82/B-02403. Przyjęto, że czynnikiem grzewczym dla instalacji centralnego ogrzewania będzie woda o temperaturze 80/60 oC przygotowana przez kocioł, zlokalizowany w kotłowni w części wschodniej istniejącego budynku. W przypadku innych parametrów czynnika grzewczego należy ponownie przeprowadzić dobór rurociągów oraz urządzeń instalacji c. o.

Zapotrzebowanie ciepła dla budynku wynosi: Przewidziano odrębną instalację do zasilania grzejników konwekcyjnych oraz dla zasilania urządzeń grzewczo- wentylacyjnych. Całkowite zapotrzebowanie ciepła do ogrzewania dla nowo projektowanego budynku będzie wynosić.

Wewnętrzna instalacja kanalizacji sanitarnej

 

Wewnętrzną kanalizację sanitarną prowadzoną w gruncie pod posadzką parteru wykonać z rur i kształtek kielichowych PVC-U z uszczelkami gumowymi firmy Firma. Rury w wykopie ułożyć na podsypce i w obsypce piaskowo – żwirowej o grubości 15cm. Przejścia przez przegrody wykonać w rurach osłonowych. Średnice oraz spadki podejść do przyborów zostały opisane na załączonych rysunkach.

W przypadku prowadzenia podejścia kanalizacyjnego od przyboru (np. umywalki) do pionu spadek rury nie powinien być mniejszy niż 3,5% w kierunku od przyboru do pionu. Podejście należy wykonać w bruździe ściennej.

Instalację kanalizacji sanitarnej prowadzoną powyżej posadzki parteru wykonać z rur i kształtek kielichowych z PVC z uszczelkami gumowymi. Pion należy zakończyć zaworem napowietrzającym w przestrzeni sufitu podwieszanego. Wszystkie piony kanalizacyjne należy wyposażyć w czyszczaki (rewizje) umieszczone na wysokości ok. 0,4m nad posadzką. Piony należy połączyć i zakończyć ponad dachem typową rurą wywiewną. Kanalizacje należy wyprowadzić poza obrys budynku do studzienki kanalizacyjnej.

Wpusty podłogowe w pomieszczeniach węzłów sanitarnych dn100 wykonać jako wpusty dn100 z dopływem bocznym dn50, kołnierzem i wyjmowaną wkładką syfonową oraz nasadą. Typ rusztu stalowego wg projektu architektury.

Rewizje w posadce magazynu należy wykonać za pomocą zamknięcia hermetycznego wraz z wpustem podłogowym. Zamknięcie należy połączyć z wpustem za pomocą pierścienia.. Dopuszcza się wykonanie rewizji w innym systemie (innego producenta) spełniających tą samą funkcję i o parametrach nie gorszych niż założone w projekcie.